Wat ben ik blij dat er nog bijzondere mensen zijn. Een maand of twee geleden heb ik de nu 61 jarige David Heywood ontmoet. Geweldig wat een kerel. Het is in een Engeland geboren man, die in zijn leven reizen over bijna de gehele wereld heeft gemaakt maar uiteindelijk in Almere is blijven hangen. Een vrouw van onze moestuinvereniging zei tegen mij ‘Gerrit jij maak toch graag foto’s, want ik zie je altijd met je fototoestel ? je moet eens bij mijn buurman David gaan kijken die kweekt kalebassen, kleine en grote, zijn hele tuin hangt volgens mij vol, ga maar is bij hem kijken. Door de drukte in onze moestuin was ik eerlijk gezegd David een beetje vergeten, tot de tuindame enkele dagen later aan mijn vroeg ‘Ben je nou al bij David geweest ? Ik moest ontkennend antwoorden. ‘Stom ,stom…druk…druk, van de week ga ik bij hem kijken’ beloofde ik haar. En zoals beloofd ben ik enkele dagen later bij David gaan kijken. Ik keek mijn ogen uit bij wijze van spreken toen ik bij David door de overgroeide lange tuiningang naar binnen liep. Prachtig wat hij ieder jaar weer van zijn tuin rondom zijn tuinhuisje maakt. Maanden is hij er mee bezig. Zaden drogen, kalebassen verzamelen en uithollen, en o.a. in het voorjaar in een kas alvast voor te kweken door deze kas warm en op temperatuur te houden door het stoken van een houtkachel. Tot mijn verbazing heeft hij overal trollen, heksen, poppen, kikkers, varkens, kabouters, en kleine en grote druipkaarsen etc. staan. ‘Ja ik vind ze prachtig zegt hij, mijn hele leven al, die kabouters, trollen en elfjes. Soms op donkere avonden steekt hij meerdere plekken in zijn fantasietuin druipkaarsen en gekleurde lampjes aan en zittend in zijn oude rietenstoel luistert hij naar zijn lievelingsmuziek. Van volgroeide kalebassen maakt hij o.a. lampen en andere dingen. Sommige kalebassen zijn zo groot en zwaar gegroeid dat zij met twee man opgetild moeten worden, en in een kruiwagen verplaatst. Mijn kleinkinderen Xenna en Enzo heb ik een keertje meegenomen, en zij keken met verbaasde ogen naar de kabouters, trollen elfjes. Ik had thuis nog een pot met kikkers staan en deze met Xenna aan David gegeven. Hij wil ze op een grote kalebas gaan plakken en hiervan een lamp gaan maken met verschillend gekleurde lampjes. Deze week ga ik David wat beloofde foto’s brengen. En ik heb hem gevraagd of ik wat foto’s op facebook en De Wijkse Zwerver mocht zetten. ‘Ja is goed hoor, ik vind het best’ zegt de goedlachse vriendelijke David in zijn tweetalige gemende grappig klinkende taal. Voor meer bijbehorende foto’s zie bij Facebook onder: Lenie Gerrit Marchal.
Geef een reactie