Categorie: Klein kinderen

Vrijdagmiddag na het kaas halen bij Ida in de Groenekan, in Almere Haven bij David Heywood gaan kijken. Ik had hem bijna een half jaar niet meer gezien en gesproken. Hoe zou het met hem gaan ? David is geboren in Engeland en is in vele landen van de wereld geweest. In het leger is hij aan zijn rechterarm gewond geraakt en schijnt erge dingen in die tijd te hebben meegemaakt. Uiteindelijk is hij in Almere blijven wonen. Zijn huisje heeft hij al jaren geheel rondom laten begroeien met prachtige kalebassen, die hij zelf ieder voorjaar in een met een houtkachel verwarmde kas opkweekt. David is een vriendelijke man, met een grappig accent wat zijn Engelse afkomst niet verloochend. Het is een mengelmoes van Nederlands en Engels, maar hij is goed te volgen. Ik had vanmiddag voor de zekerheid David gebeld of ik met Enzo en Xenna even langs kon komen. ‘Ha die Kerrit, hope all is well with jou, kom gezellig langs’. Een pak en een fles zoete witte wijn had ik voor hem meegenomen, die Enzo en Xenna aan David mochten overhandigen. David maakt van uitgeholde en gedroogde kalebassen o.a. mooie lampen met soms de meest kleurrijke lichtjes erin. Zijn hele tuin hangt vol met kleine kerstverlichtingslampjes, die vooral ’s avonds een sprookjesachtig sfeer uitstralen. Overal staat, verscholen in hoekjes en onder takken kabouters, trollen en elfjes maar ook vele andere dieren zoals een olifant, tientallen kikkers en varkentjes etc. zijn opgesteld. Heksen met en zonder bezemstelen hangen aan boom- of kalebastakken. Wat ben ik blij dat er nog van dit soort kleurrijke mensen zijn die gewoon hun eigen gang gaan, en hun tuin inrichten met dingen die zijzelf mooi vinden, ongeacht wat de buitenwereld ervan vind. En het is een vreselijk aardige kerel die David. ‘Ik ben wat minder aan het drinken Kerrit, ach man ik ben de laatste tijd teveel gaan drinken… maar ja…. weet je, ik heb vroeger in het leger vreselijke dingen meegemaakt, met dood geschoten mensen, mannen, vrouwen en kinderen… en ik heb er een half verlamde arm aan overgehouden… vreselijke dingen…vreselijke dingen’ zegt David met zijn vinger tegen zijn hoofd tikkend, en wat zacht tegen mij. Met zijn afgewend gezicht kijkt een aantal seconden naar een ver oneindig ongrijpbaar iets. ‘Maar het gaat gelukkig een stuk beter met me, gelukkig maar’ vult hij zichzelf aan. Ik ken David zijn verleden niet, maar de huid van zijn rechterarm is vooral bij zijn bovenarm vervormd en verwrongen door diepe littekens en verbrande huid getuigen van een traumatische ervaring. Maar de kleinkinderen roepen ons terug naar het heden. Vol belangstelling kijkt, vooral Xenna naar de hoog opgehangen kalebaslampen in diverse kleuren. David haalt en een paar met een stok met haak voorzichtig naar beneden en laat een gloeilamp schijnen in de uitgeholde kalebas, die wonderbaarlijk oplicht. Prachtig vinden de kleinkinderen het.’ Ik ga er een voor jou maken Xenna en voor jou ook Enzo’ zegt David, die krijgen jullie van mij, het is better to give than to take’ zegt hij met een glimlach. Xenna mag nu een lamp uitkiezen, en samen met Enzo kiezen zij een zilverkleurige lamp uit. ‘Enzo jij krijgt de volgende keer een lamp van mij, die ga ik ook voor jou maken’. Een speciale gloeilamp, die ikzelf nog nooit heb gezien, eentje met vele kleurtjes in de glasbol geeft David mee bij Xenna haar zilverkleurige lamp. Als hij op de stroom aangesloten is moet het een prachtig kleurrijke uitstraling geven in Xenna haar kamertje. Ik ben met Enzo en Xenna nog even de kleine maar sprookjesachtig ingerichte tuin doorgelopen. Bij mooie grote druipkaarsen staan een paar elfjes, en een oud verroest onderdeel van een piano, die bij aanraking van de snaren vervormde klanken verspreid staat schuin leunend tegen het huisje. Wij hebben David bij het weggaan hartelijk bedankt voor de mooie lamp van Xenna, ‘Kom binnenkort maar weer eens langs Kerrit, als het donker is, dan laat ik alle lampjes in de tuin branden, oohh… je weet dan niet wat je wat je ziet…prachtig’. m.v.g. Gerrit, 22 oktober 2021.

Bloemenliefde. Ons kleinkind Xenna is gek op bloemen.

Enzo.

Snuffel onze lieve hond omstreeks 1978.

Enzo